Sarılmaların asılı kaldığı günlerden geçiyoruz .....
Ne bahar geldi
Ne sen kalabildin
Gülüşüne karlar yağdı
Saçlarında deli rüzgârlar
Oysa;
Yürekler yine temmuz sıcağı 
Ziyanı yok sen üşüme
Şiir örttüm üstüne
Gökkuşağı ile süslü
Mavi düşlerle
Güneşle hep kal diye  ......!

Evet sevgi ile hüzün benim içimde yan yanadır. Acı ile tatlı gibi. Ümitsizlik duygusunun içine bırakmam yüreğimi bırakırsam ümitsiz şiirler dökülür kalemimden. Oysa umutlar insanı ayakta tutan umuttur ne kadar kötülük olursa olsun bir iyilik aratan duygu. Öyle bir hale geldik ki iki dost iki kardeş artık oturup sohbet bile etmiyorlar. Paylaşmıyorlar bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın misali her birey kendi çıkarları doğrultusunda kafasını kuma gömüp yaşıyor.