12 Eylül ve sonrası edebiyatçılarımızın çok sayıda ürün verdiği karanlık bir dönem elbette. Romanlar anılar tanıklıklar şiirler... Faşist dönemin acı dolu izlerinin bir ölçüde belgelenmesi diye de tanımlanabilir.

Bu soğuk yüzlü dönemi bir biçimde yaşamış insanların öykülerini başta şiir olmak üzere farklı yazınsal disiplinlerde ürünler vermiş bir yazarımızdan Sait Almış'ın kaleminden de okumak elbette bir kazanım olacaktır okurlar için.  Fiziksel acılardan duygusal yoksunluklara değin uzanan bir çizgide alabildiğine yaşanan kayıplar yakın dönem insanlarımızın yaşadıklarına tanıklık ederken bir yandan da bütün bunlara karşın "sol memenin altındaki cevher"in kolay kolay kararmayacağına dair bir inancı da pekiştiriyor.

Sait Almış kaleminin ucundan sözcüklerin sanki kendiliğinden döküldüğü bir üsluba sahip. Temiz yalın bir anlatım dili var. Öyküleri "nehir öyküler" olarak tasarımlamış. Öykü karakterleri tüm öykülerde boy gösteriyorlar. Bir avuç insanın Foça'nın güzel beldesi Kartdere'de biçimlenen öyküleri aracılığıyla yaşanan o büyük drama insan sıcaklığı eşliğinde bir kez daha ışık tutuluyor.

Yakın tarihin acılarına duyarsız kalmak uzak durmak yaşanan günün anlamı ve erdemiyle ilgili bir eksiklik de barındıracaktır mutlaka. Sait Almış'ın bu etkileyici insan öyküleri aracılığıyla belki de paragraf aralarında yıllar yılı titizlikle saklamaya çalıştığımız kendi trajedilerimizden izlerle de karşılaşıyoruz...
Ahmet Önel