Pey­gam­be­ri­mi­zin her ata­sı­nın al­nın­da yıl­dız gibi par­la­yan bir nur vardı. Bu nur Âdem'den (a.s.) oğul­la­rı­na geç­miş­ti. Bu nur pey­gam­be­ri­miz kimin sul­bün­den ge­le­cek­se o ki­şi­nin al­nın­da par­lar ba­ba­dan oğula ge­çer­di. Bu nur ata­dan ataya geçe geçe ni­ha­yet Pey­gam­be­ri­mi­zin ba­ba­sı Hz Ab­dul­lah'a kadar geldi ondan da pey­gam­be­ri­mi­ze geçti.
O nefs yö­nün­den de soy yö­nün­den de in­san­la­rın en ha­yır­lı­sı­dır.
O ha­yır­lı­la­rın için­den gelen en ha­yır­lı­dır.
O Allah'ın (c.c.) re­su­lü kulu ve ha­bi­bi­dir. O pey­gam­ber­le­rin so­nun­cu­su­dur.
O Âdem (a.s.) ruh ve ceset ara­sın­day­ken Üm­mül-kitap'ta
Ab­dul­lah ve Ha­te­mü­len­bi­ya idi.
O atası İbra­him'in (a.s.) du­ası­dır.
O İsa'nın (a.s.) kav­mi­ne müj­de­le­di­ği pey­gam­ber­dir. O an­ne­si­ne rü­ya­sın­da müj­de­le­nen­dir.
O Allah'ın (c.c.) Âlem­le­re İnen Rah­me­ti­dir. O'nun yüzü suyu hür­me­ti­ne kâ­inat­lar ya­ra­tıl­mış­tır.