Ertelenmiş acılarla yüzleşiyorum
ömrün köşe başlarında
her kışın zulasında
biraz daha zulüm
her bahar buhranlarla gelir
ve şafakla beklenir ölüm
ölüm ki en çok rüzgâra benzer

müebbet yalnızlıklara mahkûmum
ömrüm bir kum saatinde tutsak
sağır gecede sesini duyuyorum
ömrün takviminde rüzgâr mı esiyor
ki yüzümün aynasında
yılların peşisıra infazını görüyorum