Biz unutkan bir ulusuz. Unutuyoruz olup bitenleri. Unutuyoruz ve oğulları kızları ölen ana babaları kanlı gözyaşlarıyla baş başa bırakıp gidiyoruz...

1978 yılında Uğur Mumcu böyle diyordu. Bizler unutmadık; onu öldürülen gençlerimizi aydınlarımızı Sivas'ta yakınlarımızı ve terörün aramızdan aldığı binlerce canı...

Uğur Mumcu yıllarca terörü terörün ardındaki destekleyenleri ve uluslararası bağlantılarını araştırdı. Her cinayet onu derinden sarstı öldürülenlerin acısını yüreğinde hissetti. Neden öldürülüyorlardı? Bu cinayetlerle amaçlanan neydi? Tüm bunları sorgulayan satırlar yazdı arkalarından.

Zaman hızla akıp gidiyor. Yitirdiklerimizin savaşımları öldürülüşleri adları hatta yüzleri birer birer siliniyor; hem bireysel hem de toplumsal belleğimizden.

Uğur Mumcu'nun onların ardından yazdığı yazıları onun öldürülüşünün 10.yılında hepsinin anısına derledik. Bireysel ve toplumsal belleğimizi uyanık tutmak yaşadığımız terörü unutmamak için...