1960'lı yılların ikinci kuşağı içinde sayabileceğimiz Hüseyin Peker yaşamın bozulmuşluğuna karşı insanca olana umudu ve çağrıyı hemen her dizesinde ayakta tutma çabasındaki şiirleriyle özgünlüğünü oluşturuyor. Somut sıradan denebilecek yaşam öğelerini içten bir itiraf tonlamasıyla şiirleştiriyor.
Ataol Behramoğlu