Mehmet Akif'in ikinci şiir kitabı 1912'de basılan kitap uzun soluklu tek bir şiirden meydana gelir. Alem-i İslam adıyla bir seyahatnamesi bulunan Tatar gezgini Abdürreşit İbrahim'i hatırlatan bir vaizi Süleymaniye Camii kürsüsünde konuşturduğu eserinde Mehmet Akif bu beyaz sakallı temiz yüzlü ihtiyar'a Türk-İslam dünyasını ve özellikle de İstanbul'u tasvir etirir. Vaizin kimliği dolayısıyla Türk dünyasına da geniş yer verilen eserde 1905 Meşrutiyeti sonrasında Rusya Türklerinin hak ve özgürlük mücadelesi de anlatılır.