Adam kendini seyretti aynada
Yorgun gecelerin paçalarından sızan
Beldesiz kelimeler aşındırdı
Caddelerin en varoş sayfalarını
Adamı kimse sormadı
Kimse yargılamadı
Gözlerinin kozmik derinliğinde melankoli
Yalnız kehkeşanlardan seslenirdi
Hepsi ama hepsi boştu
Yılların billur saçlarına
Kar beyazı ukde bıraktı
Aldanmış zamanlar
Babası buna kader dedi
Kaderdir dedi
Ama bunu yalnızca adam anladı
Aynadaki adam