Çocuğumu kucağıma alıp öpüp kokladığımdaki sevgi ve kalbimdeki heyecan o kadar ulaşılmazdı ki onsuz bir an bile geçirmek kabustu benim için. Sevgisi o kadar büyüktü ki onu öpmeye doyamazdım. Zamanla büyümeye başladığında beni öpmesini bekledim. Verdiğim sevginin öpücüklerle bana geri dönmesini bekledim ama hep bekledim. Ne zaman ki kucağınızdaki çocuğunuzun sıcaklığını hissedip sizi öpememesini anlarsınız o zaman kalbinizi bir sızı kaplar. İlk başlarda bir anlam veremezsiniz zamanla kalbimdeki sızının yerine beynimde neden sorularıyla dolu büyük kuşkularla uyandım. Hayatın her zaman düşlerdeki kadar temiz sayfalarla dolu olmadığını çocuğum büyüdükçe anladım. Ben artık engelli bir çocuk annesiydim!

İşte benim hayatım burada başladı.