Rüzgar sesini yitirmiş sevdasında bir çölün
başıboş savrukluğuna esir dolanır
mecnun'la leyla'sı gereklidiraranır
.o çölde rüzgar sessizmecnun çığlık çığlığa
şiir düşer peşine bu onulmaz aşkındivanlara yönelirhecelere bölünür
utanır fotoğrafını çekmez şiirgünahtır.
mecnun çığlıkrüzgar ölüaşk delidir.