Sevgiyi nazara vermek dünyanın en aziz işine davet etmektir. Madenlerin en değerlesine ulaşmanın yolunu göstermektir.

Müslümanlar için imanın ve cennetin yolunu göstermektir; çünkü:

Sevgisiz iman; imansız cennet olmaz.
Sevgiyi ciddiye alıp ona eğilen insanlar
Erdemim yoluna girmiş olurlar. İnsanın içindeki güzellikleri iyi haslet huy ve cevherleri işlemek eğitimin özüdür.
İnsanlığa insan olmaya adam olmaya hizmet işiyle uğraşmak anlamına da gelen bu eğitimaslında som altın çıkarmaya çalışmaktan daha değerli değil midir?
Altın yere düşse zayi olmaz değeri düşmez; insanı yere çalmak kadar zalimane bir iş var mıdır? En aziz emaneti zayi etmekten daha büyük vebal düşünülebilir mi?