Ulus-devlet'i nesnel bir incelemeye tabi tutmak zordur çünkü o onu anlamamızı zorlaştıran değişik anlam yumaklarına sarılmış biçimde karşımıza çıkar. Aslında insan toplumlarının örgütlü hallerinin hepsi o toplumun üyelerinin o örgütlenmeye yüklediği anlamlarla bezelidir ve bu bağlamda ulus-devlet de diğer herhangi bir siyasi örgütlenme halinden farklı bir yapı değildir. Ulus-devlet'i insanların şimdiye kadar altında örgütlenmiş oldukları diğer yapılanmalardan ayıran şey onun günümüzdeki en yaygın ve en genel kabul gören siyasi yapı olmasıdır. Bu nedenle ulus-devlete ve ona bağlı kavramlara yüklenilen anlamlar hemen herkes için bir "anlam" ifade eder ve işte tam da bu nedenle yani ona yüklediğimiz anlamlarla çokça içli dışlı olduğumuz için ulus-devleti anlamak zor olur. Yoksa gerek ulus-devlet gerek ona ilişik kavramlar ya da olgular hakkında incelemeler eksik değildir. Ne var ki bu incelemelerde ulus-devlet'in ve ona bağlı diğer kavramların ve kurumların hangi bakışla hangi çerçeveden ele alındığı net bir biçimde ortaya konmadığı sürece incelenen konunun anlaşılmasına değil onları saran anlam yumaklarının daha kalınlaşmasına katkıda bulunulmuş olunur. Bu çalışmada ulus-devlet öncelikle modern çağlara özgü bir siyasi yapılanma olarak tanımlanmaktadır. Moderniteyle birlikte kurumsallaşan siyasi iktidar ulus-devlet formunda örgütlenir. Bu iktidar formu da her iktidar için geçerli olduğu biçimde kendini meşru kılacak bazı kurumsal ve kavramsal düzeneklere gereksinim duyar. Ulus-devlet'in bir bütün olarak kendisini meşrulaştırmada kullandığı kavram ulustur. Başka bir ifadeyle ulus-devlet erkini ulus adına kullandığını iddia eden ve yarattığı zorlamayı "kuvvet kullanma yetkisi- bu gerekçeyle haklı gösteren bir iktidar türünün hem kavramsal hem de aygıtsal görünümüdür. Ulus modern kurumsallaşmış iktidara meşruluk kaynağı olma işlevini yerine getirebilmek için türdeş bir bütün olarak kurgulanmak zorundadır. Bu zorunluluk iktidarın meşru kaynağı olarak ulusun tek bir iradesinin bulunması gerekliliğinden kaynaklanır. Ne var ki bu kurgusal zorunluluğun olgularda somut bir karşılığı yoktur. Ulus-devletlerin hiçbirisi kendisine hazır bir temel olarak türdeş bireyler topluluğu bulamamıştır şimdiye kadar. O nedenle ulus-devlet aynı zamanda türdeş olmayan bireyleri türdeş olduklarına inandırmak çabasına da girişmelidir. Aslında türdeş olmayan insanlar topluluğunu türdeş olduğuna ya da başka bir deyişle "halk"ı "ulus" olduğuna inandırmak aşamasında ise milliyetçilik devreye girer türdeşliğin parametrelerinin neler olduğunu ve bu parametrelerin içeriklerinin nasıl doldurulması gerektiğini saptamaya çalışır. Bu ilişkiler çerçevesinde ulus-devlet içerikleri milliyetçilik akımı tarafından kutsanan ulus vatan ve egemenlik kavramlarının matrisi olarak karşımıza çıkar.