Tanrı kendi aczine yenilmiş kullarını tufanla sınamaz; o zaten olması gerekendir.
Şairlerse edebiyatın kirpileri oldukları için tufanın kendisine dönüşürler.
Halbuki; şair kişi doğası gereği çıkarcı değil çıkarımcıdır. Bu yüzden bir ifadeyi oluştururken feragatı seçer ya da çıkarım için başvurduğu israf edebîdir; ki çoğu zaman dili teslim alır.
Bunu başaran şair "ÜSTÜN" addedilir. Oysa unutulur maalesef ki; tam burada itiraf gerekir.
Şiir sözcükleri sömürme sanatıdır.