Felsefe dünyasının Chopin'i olarak niteleyebileceğimiz F. Nietzsche zamanının tüm değerlerine baş kaldırarak insanın iç yapısına ilişkin görüşleriyle S. Freud'un kuramlarını öncelemiş XVIII. yy'ın liberal Aydınlanma düşüncelerine karşı çıkmış Demokrasi yerine Aristokrasiyi önermiş ateismi savunmuş yararcı ahlaka saldırmış insandaki yıkıcı ve yapıcı yana dikkati çekmiş bir düşünürdür. Bilgi tarih ve Değerler alanına acımasız eleştiriler yönelten Nietzsche bilgiye ilişkin İnstrumentalist kuramı geliştirerek Pragmatisme ve İnstrumentalisme öncülük etmemiş doğruluğun ölçütü konusunda da perspektivist çözümlemeyi temellendirmiştir. Yanlış anlaşılan "Üstün insan" kavramıyla 1930'ların Almanya'sında düşünceleri Nasyonal Sosyalistler' ce saptırılarak kendi görüşleri doğrultusunda kullanılan Nietzsche'nın felsefesi bu nedenle bir çırpıda derlenip toparlanmamakla birlikte yine de yaşama tutkuya varan bir sevgiyle bağlanma olarak özetlenebilir. Somut yaşamı en üstün değerlerden biri olarak benimseyen filozof bir moralist deneme ve aforizmalar yazarı dil ustası ve ozan olarak çağımızı etkilemiş düşünceleriyle de tüm Batı metafiziğine mantıksal bakımıdan son vermiştir.