birikti gözlerime; şehir ve şehre dair her şey satırlarda
tıpkı bir hüznün resmi geçidi gibi şahmaran nöbetleri geçirmektedir.
Ey; gözlerine nağme okuduğum güzel:
istanbul seni sayıklıyorken
sen kim bilir hangi rüyalarda uyuyorsun.

Az kaldı bu şehirde adam gibi rüyadan kaç yorum çıkartan yusuf
deryayı bir dalışta geçen yunus deryayı bir dalışta geçen yunus
gökyüzünü suya boyayan ressam.
Tanrıların kentinde; tanrısız
sırça bir sarayda dizleri üstüne çökmüş
gözleri arşa kenetlenmiş ademleri bildim.
Yakarmayı unutmuş dilleri kömür.
Dokunmayı unutmuşelleri çöl gibi.
Yorgun bir kuş yuvasına benzerdi kimsesiz evleri.
Birtek kendine benzer yanlızlığım
adı konulmamış rüyalardan asude.
M. Nazif