Global orman alanı dünya nüfusundaki artışla ters orantılı olarak devamlı bir daralma süreci sergilenmiştir. M.Ö. 2000 yılından önce yaklaşık 8 milyar hektar kadar olan dünya ormanları son 150 yılda endişe verici bir hızla azalma eğilimine girmiş ve 1980 yılı verilerine göre toplam alanı 3.6 milyar hektar düzeyine inmiştir (FAO 1993). Orman alanlarındaki azalma sonucunda odun hammaddesi global yıllık artımı M.Ö. 2000'li yıllarda yaklaşık 20 milyar metreküp/yıl düzeyinde iken M.S. 1500 yılında 13.7 milyar metreküp/yıl 1800 yılında 8.624 milyar metreküp/yıl 1900 yılında 5.875 milyar metreküp/yıl ve 1990 yılında da 3.665 milyar metreküp/yıl düzeyine inmiştir. Bir yandan ormanlar azalırken diğer yandan da insan nüfusu hızla arttığı için dünya ortalaması olarak kişi başına düşen yıllık odun hammaddesi artımı daha da dramatik ölçüde azalmıştır. Global bazda 1800 yılı için 7.84 metreküp 1900 yılı içinde 3.06 metreküp olarak belirlenen kişi başına odun hammaddesi artımının 2030 yılında 0.382 metreküp/yıl/kişi düzeyine inmesi beklenmektedir.
Hızlı nüfus artışı ve dünya ormanlarının alan ve nitelik olarak azalması çok ciddi boyutlarda çevre sorunları ve ekonomik problemlerin ortaya çıkmasına neden olmuştur. İnsanlığın doğal orman alanlarının korunmasını mutlak olarak sağlaması ve ihtiyaç duyduğu odun hammaddesinin de önemli bir kısmını doğal orman alanları dışında üretmesi artık zorunlu hale gelmiştir. Bu amaçlarır gerçekleştirmek üzere Dünya'da ve ülkemizde geliştirilmesi gerekli görülen yeni "Ormancılık Politikaları" ana ilkelerin belirlenmesine katkıda bulunmak amacı ile bu yazı hazırlanmıştır.