"Sinemanın önünde durdum. Film hâlâ değişmemiş sanırım üç haftadır gösteriliyor. İnsanlar işlerindeyken ben bu sinemanın önündeyim sanırım benim de işim bu: Filmlerin değişip değişmediğini kontrol etmek. Aslında çok ciddi bir iş bu birinin yapması gerek. Muhallebiciyi de es geçip sahafların olduğu pasaja giriyorum. Tüm dükkânlar yerli yerinde gerçek hayat iki haftada bir değişmiyor sinemayı bu yüzden seviyorum. Girişte sağdan üçüncü dükkânda oturan sahaf sakal uzatıyor geçen hafta sakalsızdı... Anahtarcı çocuk 'birazdan döneceğim'i kapıya asıp kaybolmuş nereye gitti acaba? Büyük olasılıkla kapıda kalmış birinin kapısını açıyordur. İlginç iş çilingirlik kapıları açıp kilitleri değiştiriyorsun yaşamların içine girip müdahale ediyorsun giriş çıkışları engelliyorsun filozofça bir yanı var işin."Gündelik hayat artık hepimizin yaşadığı bir karabasana dönüşmüşken sıkıntı öfke ya da büyümek ve unutmak şimdi bize neyi hatırlatıyor? Mazi kimler için kalbinde kanayan bir yara ki? Hangimiz bir ömür boyunca bu hayatta aradığı şeyleri buldu? Kaç kişi kaybettik ruhumuzdaki labirentlerde kaç kişiyi yitirdik bu hayat denen büyülü oyunda? Her şeye yeniden başlama şansımız olsaydı kimlerin hayatı ne kadar değişik olabilirdi ki?

İşte Murat Erşahin hayatta bulamadığımız bu soruların yanıtlarını 'Evde' 'Sokakta' 'Hem Evde Hem Sokakta' 'Yersiz' ve 'Sinema Öyküleri'yle gündelik hayatımıza yerleşen karmaşanın tam ortasında bilinçaltı tutkularımızın sırlarına doğru pusula tutmaya devam ediyor. Evet doğru: "Cevaba soru teklif edilmez!"