'Baba imgesi otorite'nin yersel ve göksel göstergesidir; yerel anlamda bir ata'yı (ceddi) göksel anlamdaysa tanrı'yı imler; her iki durumda da kesin bir itaat'i öngörür ve önceler. hıristiyani söylemde isacıl yaklaşımın itaati ikrar ve inkâr sözcükleriyle çerçevelemesi bu sınırlamayı yaparken de 'insanlar'ı öne çıkarması birey'in (kişinin) dıştalanması anlamına gelir. insanlar (en-nas halk kitle) tekil'i değil çoğul'u içerir; oysa birey tek'tir ve biricik'tir.