Hayat benim için bir çöldü. Son yıllarda öyle olduğuna iyice inanmıştım. Nereye dönsem kupkuruydu. Yapraklar sonbahar renginden kışa dönmüştü. Hava hep soğuktu üşüyordum. Ellerim ayaklarım bir türlü ısınmazdı.

Onları ısıtacak birilerini arardım.
Buldum zanneder bulamazdım.
Mutluluk diye bir şey var zannederdim.
Bir avuç mutluluk için diyar diyar gezerdim.
Tam elimi uzattığımda buhar olur giderdi.

Sonra bir yola çıktım o yolda dışarısı bitti.
İçim başladı. İçimdeki yolculuğum başladı.
Yol uzundu dönemeçliydi inişli çıkışlıydı.
Bazen durdum soluklandım bazen ağır bazen de yavaş yürüdüm.
Ama hep yürüdüm.

Şimdi bir vahaya geldim.

Ben aklımı aştım. Yüreğimi açtım.
Ben bu yolu seçtim.
Kendi yoluma girdim.