Bu kitabı oluşturan şiirler Osman Canik'in söze kıymet yüzünden uzun zaman tenhalarda bekledi. Bazen yakın tarihimizdeki büyük kırılmalara tanıklık eden bezende hatıralar içinde bir vefa çiçeği gibi açan bu şiirlerde ıskalan mayan bir şey var: İnsanın insan(lar)la ve yeryüzüyle irtibatından doğan haller. İlk kitabında da öyleydi: Yaşadığını 'yaşadığı gibi' yazan bir şair Osman Canik...


Mavi bir yağmur yağdı
acının hası narkozsuz girer ruhuna
Sonra yıldızlar
bedenin taşıyamaz yumruk kadar yüreğini
Ne masum anason kaldı
yalnızlık hiçbir şeylik ve ölüm çağrısı
Ne de hınzır alkolden eser
bir gayya kuyusu gibi içine çeker seni
Gökkubbe ağardı
Gece uykuya daldı