Gün ışığı dev yapılardan minarellerden dal uçlarından çekilip gidiyor. Ortalık gögelenip serinliyor. Perde perde solıyor kent. Soluklaşıp silikleşiyor. Gün geceye dönüyor. Yapılar kül rengi ağaçlar kirli sarı insanlar boz bulanık...

Sıkıldığı bunaldığı daraldığı için düşlere sığınıyor. Yeryüzünü yıkıp yeniden kuruyor. Eksiğini gideriyor falasını atıyor. Kaygıyı korkuyu dışarıda bırakıyor. Kendisini de katıp yeni bir kent üretiyor.