Türk Vergi Sistemine ilişkin olarak uygulayıcılar tarafından en çok şikâyet edilen konuların başında vergi kanunlarındaki yoruma açık ifadeler ve yapısal dönüşüm esasına uygun olmayan düzenlemeler gelmektedir. Bu serzeniş uzun yıllar vergi hukukunun temel taşını oluşturan kanunlarda değişikliğe gidilmesini zorunlu kılmıştır.
Türk vergisi sisteminde 4T kuralı vergilendirmenin olmazsa olmaz şartıdır. Bunlar tarh tebliğ tahakkuk ve en nihayet tahsildir. Tahsilata ilişkin uygulamayı belirleyen ilk kanun 5 Ağustos 1325 (1909) tarihli Tahsili Emval Kanunu olup dört fasıl ve 23 maddeden ibarettir. Ancak 01.01.1954 yılından itibaren geçerli olmak üzere Tahsili Emval Kanunu yerine 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun ikame edilmiştir. Bu nedenle tahsilat 6183 Sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun belirlediği usul ve esaslar çerçevesinde yapılmaktadır.
Bu anlamda 213 Sayılı Vergi Usul Kanununda hüküm bulan Gecikme Faizi Pişmanlık Zammı İzah Zammı ile 6183 Sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun kapsamında ele alınan Gecikme Zammı Haksız Çıkma Zammı ile Tecil Faizinin birbirleri ile olan benzerlikleri nedeni ile karıştırılmakta ve yanlış uygulamalara sebep olmaktadır. Bu nedenle 6 ana konunun birbirleri ile olan benzer ve farklılıkları bakanlık görüşleri yanı sıra yargı içtihatları da göz önünde tutulmak suretiyle özgün bir çalışma ile anlatılmaya çalışılmıştır.
Kitabın dizgi ve tashih işlemlerini yapan VDD Grup personeli Çağrı BAKUMDİ yorum ve düşünceleri ile bana katkıda bulunan eşim İlknur ÖZDEMİR başta olmak üzere yetişmemizde emeği geçen tüm üstatlarıma teşekkür eder bu kitabımı Hazine ve Maliye Bakanlığı camiasına ithaf etmek isterim. Zincirlikuyu- 12.12.2019