"Şimdi hepimiz bahçe duvarının arkasında dağılıp bazen de kırıldığını duyduğumuz dalya taşları gibi görünmez bir güçle ayrı köşelere dağılmış bir sonraki oyunda bir sonraki elde tekrar üstüste dizilmeyi bir araya gelmeyi ve günün birinde tanıdık bir sokakta konuşmasak da karşılaşmayı bekliyoruz."

Oyunevi anılarıyla geçmişe yakın duranları yazarın seçilmiş metinleriyle biraraya getiriyor; yaşamla ölüm arasındaki salınımını sevgiyle bitiriyor