Son yıllarda haklar temelli STK'lar için "Avrupa Birliği" ayrı bir anlam taşımaya başladı ve bir yandan olumlu yönde değişim arzularımızı üzerine yüklediğimiz ve bunun için hükümetlere baskı yapmasını beklediğimiz öte yandan çifte standartlı görerek oklarımızı üzerine yönelttiğimiz bir varlık haline geldi. Ekim 2005'te başlayan ve AB'ye katılımın son aşaması olan müzakere süreci boyunca daha fazla içiçe olacağımız bir dönemde biraz daha derinlemesine bilgi ve anlayışla donanmış serin bir yaklaşım STK'ların bu dönemde kendi amaçlarına yönelik olarak en etkili değişimi sağlamaları ve bunun için kendilerini ve hedef kitlelerini güçlendirmeleri açısından da bir olanak sunuyor.



Coğrafi bir terimin ötesinde bir düşünce ve kavram olarak Avrupa bir tartışma ve toplumsal etkileşim platformu olageldi ve bir birleşmeler ve bölünmeler tarihini oluşturdu. Bütünleşme ise çok daha sonra gündeme geldi ve Avrupa Birliği ve Avrupa Konseyi gibi Avrupa kurumları bütünleşme süreçlerinin hem itici güçleri hem de sonuçları olarak ortaya çıktılar politik bir tartışma platformu oluşturdular ancak bir o kadar da karmaşıklaştılar ve yurttaşa uzak kaldılar. AB'nin genişleme ve derinleşme süreci de bu karmaşıklığa yeni aktörleri işin içine sokarak ve ilgili ülkeler ve Avrupa genelinde yaygın bir politik tartışmaya yol açarak yeni boyutlar ekledi. Avrupa'nın ve aday ülkelerin STK'ları ve aktif yurttaşları için kendi alanlarındaki çalışmalarında Avrupa bütünleşmesiyle ilgili konularla ve Avrupa kurumlarıyla ve politikalarıyla karşı karşıya gelmek neredeyse kaçınılmaz hale geldi. Öte yandan yurttaşlar tarafında süreç ve kurumlarla ilgili yaygın bilgi eksikliği tepkilerin gecikmesine olanakların kullanılamamasına ve yanlış algı ve yorumlara yol açıyor. Bu Türkiye bağlamında daha da çok geçerli.