Italo Calvino ile Jean-Paul Sartre'ın Önsözleriyle


Carlo Levi'nin bu kitabını ilk okuduğumda çarpılmıştım. Italo Calvino da söylüyor ya bence de doğru. İnsanları hayvanları bitkileri öylesine büyük bir aşkla tasvir ediyordu ki sanki zamanın ötesinde bir şeyden bir büyük hakikatten bir büyük aşktan söz ediyordu. Bunu bir tek Yaşar Kemal'de gördüm ben: Kimyası yavaş yavaş bozulan dönüşen farklılaşan dünyada insanı insan yapan ve değişmese çok iyi olacak olan şeylerin olduğunu bunca güzel bunca etkileyici bunca müthiş nasıl anlatır insan? Şöyle düşünün bir zamanlar bir dünya vardı ve o dünya güzeldi. O dünyaya birileri tanıklık etti ve o dünyayı biz artık ancak bu adamların aracılığıyla kavrayabiliyoruz. Dünyayla doğayla ve insanla aşka benzer bir ilişki yaşayan ve aşkla yazan adamlar bunlar. Carlo Levi de bu büyük yazarlardan biri. Bence bu kitabı mutlaka okuyun. Kendinizi bulacaksınız.