Biten bir aşk ve ardında bıraktığı kırık bir kalp...
Alçıya alınmış tekrar eski yerine özenle yerleştirilmiş; hasarsız halini özleyen kırık bir kalp...
Bazı sözler tam yara aldığı yerden kanamaya başlar bazıları önce ayağa kalkmayı bekler...
Ağlamak ve unutmak; gülmek ve hatırlamak kadar gerçek... Her gülümseyiş bir gün iyileşecek... Sahi iyileşmek diye bir şey var mı ki?
Herkesin öyküsü herkesin kalbi başka...
Ama kırık hep aynı yerden... Aşk varsa sözyaşları hiç durmaz...