"Mekan insanla anlam ve değer kazanan boşlukların özlü bir anlatımı. Mekan zamanın ikiz kardeşi ve bütünleyicisi. İnsanın varoluşunun merkezi pıtır pıtır atan yüreği.
Koruyandır mekan; yaratan göseten esirgeyen; dokusuna uymayanı dışarıda bırakan ve yalnızlıpa terk eden. Evler mekanın gözleridir; kentler mekanın devasa formları... Ve ruhu vardır mekanların o ruhtan yankılanır öyküler; duvarlar dile gelir eşya canlanır odalar konuşur.