Bir de işin uy­gu­la­ma ta­ra­fı var ki on­suz ol­maz­dı. He­witt As­so­cia­tes'in iki yıl­dır ça­lı­şan bağ­lı­lı­ğı te­ma­lı "En İyi İş­ye­ri" araş­tır­ma­sı­nın so­nuç­la­rı­nı il­giy­le ta­kip edi­yor­dum. Bu sü­reç­te o şir­ket­le­rin İn­san Kay­nak­la­rı yö­ne­ti­ci­le­ri­ne sor­mak is­te­di­ğim bir sü­rü so­ru ol­du­ğu­nu fark et­tim. Ve bu so­ru­la­rı sor­mak için ka­pı­la­rı­nı çal­ma­ya ka­rar ver­dim. Ki­tap­ta­ki söy­le­şi­ler de bu şe­kil­de ha­yat bul­muş ol­du. "En İyi"le­rin yö­ne­ti­ci­le­riy­le yap­tı­ğım rö­por­taj­lar ba­na fark­lı an­la­tım­lar­la ay­nı şe­yi fı­sıl­dı­yor­du: "İn­san ken­di­ne de­ğer ve­ril­di­ği­ni his­set­mek is­ter". İşin sır­rı ve özü buy­du. Ta­bi­i söy­le­şi­le­rin sa­tır ara­la­rın­da bu sır­rın fark­lı açı­lım­la­rı­nı bul­mak da müm­kün­dü... Bu şir­ket­ler tar­tış­ma­sız zor bir işi ba­şar­mış ça­lı­şan­la­rı­nın iş­le­ri­ne gö­nül­den adan­ma­sı­nı sağ­la­mış­lar­dı. Bu yüz­den "gö­nül çe­len" şir­ket­ler ola­rak gör­düm on­la­rı. Böy­le­si şir­ket­le­rin ül­ke­miz­de ço­ğal­ma­sı bir­bi­rin­den ör­nek al­ma­sı ve tüm ça­lı­şan­la­rın yü­zü­nün hep gül­me­si­ni iç­ten­lik­le di­le­rim. Bu ki­ta­bın bu pay­la­şım­da bir neb­ze kat­kı­sı olur­sa ne mut­lu ba­na...