Hint dinsel inançları içinde barındırdığı yüzlerce tanrı-kahraman-bilge-imleciyle Batı geleneğinden ayrılır. İç içe geçen tanrılar birbirlerinden doğar birbirlerine dönüşürler. Bazen ibadetin merkezinde bazen arka planında yer alırlar. Hem eril hem de dişil ilkeyi yansıtırlar. Batılı anlamda iyi-kötü bağışlayan-cezalandıran ya da güçlü-zayıf değildirler. Brahma Vişnu ve Şiva bir yandan Yaratıcı Koruyucu Yokedici sıfatları aynı anda taşırken öte yandan bir ve tek Mutlak'ın farklı tezahürleridirler yani tektirler. Ruhani bir bağlılıktan ileri bir şeye sosyal yapının ve yaşayış biçiminin belirleyici unsuruna dönüşen Hint dinsel inançları Batının biçimsel ve felsefi düzenlemelerinin kısa koridorlarına değil de sonsuzun enginliğine açılan 'algı kapıları'nı inşa eder. Yarattığı tanrılar destanlar döngüler ve ibadetlerin şenlikli karmaşasında bizi esrik bir gezintiye çıkarır.

Zimmer'in ani ölümünden sonra Joseph Campbell'in editörlüğünde basılan Hint Sanatı ve Uygarlığında Mitler ve Simgeler'i yazarın Batı ve Doğu'nun halk masalları ve destanlarını karşılaştırdığı Kral ve Hortlak ile Hint Felsefeleri izleyecek.