KÜTÜK VE İNSAN

Bir hurma kütüğü vardı mescitte
Peygamberimiz yaslanırdı ona hutbede
İlim verir aydınlatırdı ashabını
Kuru kütüp de dinlerdi sessizce.

Yeni bir minber yapılınca mescide
Kütüğü kaldırmışlardı başka bir yere.
Acı acı hıçkırarark ağlıyordu kütük
Ashabı da dayanamadı o hali görünce.

Sevgilisinden ayrılmasının acısıydı
Hiçbir şey teselli etmiyordu onu.
Peygamberimizin yanına getirilince sustu
Okşanınca başı adeta sevinçten uçtu.

Peygamberimiz buyurdu ki:
"Seni dikeyim istersen kök sal dünyaya
İstersen cennete dikeyim meyve ve insanlara."
Kütük bile edebiyeti seçti fani dünyada.

Ey dostlar bizler olamadık bir kütük kadar
Kavuşmasaydı nebi'ye ağlayacaktı kıyamete kadar.
O kuru bir kütükken gerçekleri biliyor da
Bizler insan olarak nasıl yaşıyoruz dünyada?