"Bizim davamız Sayın Demirel'le Adalet Partisi ile sen ben davası değil bizim davamız gençlere çocuklara kıyılmasını önleme davası.
Bizim davamız demokrasinin gereği olan düşünce ayrılıkları içinde milli birliği sağlama ve koruma davası. Tıpkı 1974'de sağlayabildiğimiz gibi... Bizim davamız demokratik hukuk devleti davası... Bizim davamız hakkı alınmak istenen birbirine kırdırılmak istenen işçinin davası.
Bizim davamız köylünün emeğinin hakkını ve insanca yaşama olanağını ona kazandırma davası. Orman köylüsünün hakkını birkaç zengine imtiyazlı kişiye yedirip orman köylüsünü aç bırakmama çaresiz bırakmama davası.
Bizim davamız dünyada gitgide yalnızlaştırılan Türkiye'nin dünyada yeniden en az 1974 yılında olduğu kadar güçlü ve saygın olabilmesi davası... İçerde halka karşı zorba dışarıda yabancılara boynu eğik olan bir hükümet yerine; içerde kendi halkının önünde boynu eğik dışarıda yabancıların karşısında başı dik bir hükümete kavuşma davası bizim davamız.
Bizim davamız Türkiye'de barış sağlama huzur sağlama sosyal adalet içinde gerçek kalkınma sağlama davası."


Bülent Ecevit ile Süleyman Demirel 12 Mart sonrasının en önemli iki aktörü ve Ecevit'in genellikle muhalefette kaldığı Demirel'inse Milliyetçi Cephe koalisyonlarının başbakanı olarak yer aldığı bu dönemin iki siyasi kutbuydu. Muhalefet lideri olarak Ecevit her fırsatta Demirel'i eleştirmiş ve uyarmıştır.

Ecevit'in bu uyarılarından biri de Süleyman Demirel başkanlığındaki MC Hükümetinin 1976 yılı bütçe tasarısını eleştirdiği Meclis konuşmasıdır. Elinizdeki kitap Türkiye'nin 1965'ten o güne kadarki siyasi-ekonomik tarihinin de geniş bir eleştirisini içeren 1975 tarihli bu konuşmanın metninden oluşmaktadır.