Üzerimde rengi solmuş bir hırka
Hırkamın cebinde hayallerim
Umutlarım uçuşuyor loş bir odada
Küskünüm kendime ve hayata
Ne ben kendime verdiğim sözleri getirdim yerine
Ne de hayat doyasıya güldü yüzüme
Bilmem geri getirdiklerim mi kaybolan ömrüm
Gülmeyi yeni baştan öğrenebilir mi bu hüzün
Gülemiyorum işte böyle suskun ve hüzünlüyüm


Çiğdem KILIÇ