Evreni Sevmek Ki...

Aç mısın kardeşim gel olanı bölüşelim
Ama şiirlerimle seni doyuramam ki;
Ta yıldızlara değin uzansa bile elim
Daha ötelerine daha... buyuramam ki.

İnsanı insani diye sevişim hep severim;
Ve onu tanrılara karşı bile överim.
Ben bütün bir evreni sevmişim; alın terim
Var evrende; öz üvey diye ayıramam ki.

Güzellikleri alır satarım ge işim bu.
Güzel tellalıyım ben; alan var mı? Neşem bu.
Güzelle yüceltirim insanlığı işim bu
Çirkini kabayı ve hamı kayıramam ki.

İnsanoğulluğunu kulluk diye almışın!
Düşüncenin orakla biçilmesine karşın
Bir geleceğin dulda düşlerine dalmışın;
Bu derin aldanıştan seni uyaramam ki.

Kim zafere erecek? Zafer ne? Bir akşamda
Güneşi bağlamaksa geceye karşı ya da
Haykırmaksa gür... varım bir güldür açan ama
Kini bir hançer gibi kından sıyıramam ki.

Hep Tanrı mı gerek ey tapınağı dünyanın
Özgürlükler üstünde?.. bir yüce aramanın
Yıldızsal kulesinden sesleniyorum: kalkın!
Duyuramam ki ama beni duyuramam ki...