Evrendeki bütün varlıkların Tanrıyla özdeş olduğu savu üzerine yapılan Vahdet-i Mevcut öğretisinin kaynağı; Antik felsefenin doğasal diyalektiğin dışa vurumu biçiminde inanca çıkan 'Doğatanrıcılık' anlayışıdır. Çünkü çoktanrıcılık felsefi açıdan Doğatanrıcılık temeline dayanır. Bu anlayışta Tanrı evrenin yaratıcısı ya da yapıcısı değil doğrudan kendisidir. İzleyen süreçte bu izi süren Anadolu tasavvufu Doğatanrıcılık'ı ya da çoktanrıcılığı; Varlıkbirliği-Mevcutbirliği anlayışıyla yeniden diriltti; diriltirken buna toplumsal diyalektiğin dışa vurumu biçiminde inanca çıkan İnsantanrıcılık ekledi.