"Pelin'in yazılarını günlüklerini ve şiirlerini bir
arada yayımlamak istememin iki nedeni var.
İlki kızını yitiren bir annenin gidene karşı son
görevini yapma isteğidir. Bu isteği Pelin'in on
dört yaşındayken yazdığı Şili Stadyumundan
Arta Kalan şiiri verdi bana. Şiirde faşizmin
gençliğin geleceğini kararttığını söylüyor
Pelin. Şu dizeler onun ardından sık sık
kulaklarımda yankılandı.
"Yürüdük

"Yürüdük karlı yol boyunca
adımlarımızın izi yoktu
izleri çaldılar onlar
kara gözlüklerinin sapına astılar"
İkinci neden birincisinden bağımsız değil. Toplumsal bir sorun intihar. Ç oğunlukla intihar
eden yaşamına son verdikten sonra yüceltilir. Yaşarken intihar edenin yüzüne bakmayanlar
onunla ilgilenmeyenler günah çıkarırcasına vicdalarını rahatlatmanın yolunu ararlar.
Birdenbire canına kıyanın her yazdığı yapıp ettiği her eylem göze hoş görünmeye başlar.
...
İntiharın hem bireysel hem de toplumsal yanı var. Bugünkü sağlık sistemi hastayı her iki
yanıyla da irdeleyen bir bakışla sorunu çözebilecek durumda değil. Hastanın bir insan
olduğu unutuluyor. Zaten böyle bir eğitimden geçmemiş doktorlar bilgilerini hastaya uygularken
ona bir tablo olarak bakıyorlar. Öğrendiklerini hastanın özel durumunu dikkate
alarak uygulamayı düşünmüyorlar. Ben bu bakışın bedellerini kızımı yitirerek ödedim.
Onun dünyasını bu kitapla görünür kılma çabam kimbilir belki de benzer soruları
yaşayanlara bir katkı sunar.
Berrin TAŞ