İsmet Kemal'in şiirinde her zaman esin perilerinin kanat çırpışları duyulur. Düş gücünü fazla zorlamadan düşler. Gerçekliği alaycı bir kafanın kıvrak diliyle yansıtmaya çalışır. Sıcak bir yaşama sevincini akıtır okurlarının yüreklerine... Sonra erguvanlı gömleğini çıkarıp bir kıl palazın üstüne atar. Zarif kır çiçeklerini toplamaktan vazgeçmiştir artık. Yüreği karmaşık bir fırtınada çırpınır. İnsanlığın dramıyla daha yakından ilgilenmeye başlamıştır... (Vecihi Timuroğlu)