Ey kadın okuyucu! Bu bir itiraftır. Kadınlardan nefret ediyorum. Kadınlar ne istediklerini ancak onlara ne istedikleri hatırlatılınca anlarlar. Günümüzde bu kadar dik ve güçlü olmalarının sebebi de yavşak erkeklerdir. Siz kadınlarda bizim çok istediğimiz bir şey var ve sizler bunu bize vermek için sizi sevmemizi bekliyorsunuz. Oysa onu alan sevgi değil ihtirastır. Sizin ihtirasınız. Zavallı erkek ise yıllarca "bunu alacaksan beni seveceksin ve buna beni ikna edeceksin" yalanına kanmıştır. Siz bir erkekseniz bir gece tanışıp seviştiğiniz bazı kadınların bile sevişirken "Beni seviyor musun?" dediğine şahit olmadınız mı? Sevgi başlar. Erkek kendisine kendini veren kadına alışır. Kadın da yumuşakça ağlarını örer. Örer ki erkek hiçbir şey yapamaz hale gelsin. Bir süre sonra kadın işin tadını kaçırır. Elde ettiği erkeği köle yapmaya çalışır. Değiştirmek ister. Zaten ilk amacı da budur. Değiştirmek. Kilo aldırır. En yakın arkadaşlarından uzaklaştırır. Pasif bir herif olmasını sağlar. Artık her yere kendisiyle gidilecektir. Ve sonra yarattığı bu yaratıktan hiç hoşlanmaz. Onu aldatır. Yalan mı diyorsun sevgili kadın okuyucum? Hadi sana yalancı demeyelim. Sen istisnasın diyelim. Nasıl itiraf edebilirsin ki? Etrafınıza bakın. Kadınlara bakın. Bir kadının sevgisinin vereceği sıkıntıyı düşünün. Ve bir kadına sadece gerekeni yapın. Hayatınızın içine sokmayın. Ve asla bir kadına acımayın. Ve ey erkek okuyucu! Her erkek "kadına senin için ölürüm" der. Kaçı ölür?