"İnsanın doğayla insanla kendisiyle çelişkisi
hüzünlere bürünmüş anılarla bugün arasında
bilinçlendirici şaşırtıcı mantık sıçramalarında
felsefe ve şiirin yakın duruşu.
İçsel sorgulamalar içinde özgün yalın ve vurgulu bir şiir dili."

Enginde görünen kara bulutlar
Damarda yorgun dolaşan kanım
Ne git diyebiliyorum eskiyen düşlere
Ne de gidebiliyorum temelli denize
Dalıp dalıp mavi derinliklere
Kendisiyle konuşan bir mecnun gibi
Denizle kıyı arasında kalan şaşkın
Havada dönüp duran bir martı... bir ben
Ve... bir de İstanbul'un pusuna karışan
Yalnızlık hüzünleri