Gözlerimin ılık söyleşmesinde susar insanlar
Anıları umut yüklü bir muştu böler uykularımı
Yükselir yürek vuruşlarım patlamış gülleri koklar
Bir iki üç beş... Birikirim yosun kokulu acılarımda.

Sen ey! Türküsü acılı günlerimin
Pınarında sulandığım bilinç ırmağım
Yittim umarsızlığın uçsuz bucaksız karanlığında
Yetmez mi bunca kimsesizlik bunca ölmüşlüğüm.