Yıllar önce şöyle bir söz duymuştum : "Mutlu son yoktur" Hemen hemen haklı diye düşündüm. "Sadece mücadele var" diye de eklemiş olmalı. Yaşam adaletli değildir; ve hatta bazen de trajiktir. Bizim yetiştirdiğimiz bir meyvayı diğer bir adam ağaçtan koparsın ve bize verilmesi gereken ödülü de kendi alsın; yani verdiğimiz emek kredisini bizden çalsın. Tembel insanların şanslı olduğunu ve tüm felaketlerin de iyi insanları bulduğunu biliyoruz. Kendi ailemiz ve arkadaşlarımız bazı zamanlarda bizleri hayal kırıklığına uğratıyor ve bizleri kırıyorlar. Biz de onları kırıyoruz. Hayır hayat adaletli bir dünya değildir. Tüm randımanımı vererek ve en içten çabalarımı göstermeme rağmen bir gün arkama bir tekme yiyebileceğimi bilerek özgüvenle geleceğe karşı nasıl yüzleşebilirim?
"Yüzde yüz ayakta kalarak ve yaşayarak"
Bu soruyu arkadaşım olan merhum Dr. Norman Vincent Peale'e yıllar önce sorduğumda almış olduğum bir cevaptı; ve duyduğum iyi bir cevaptı.
" Yüzde yüz ayakta kal."
İşte bunu yapın.
Walter Anderson