"Türkler kültüre sanata veya insanlığın ilerlemesi ile ilgili herhangi bir şeye bir katkı sunmuş mudur? Onlar yönetemedikleri topraklarda sürünerek can çekişen ve hayatlarının her parçasını çürüten bir kanser gibidir... Sonunda
doğru ve yanlış arasında geçen bu koca savaşın içerisinde insanlığa karşı işlediği rezilliklerinden dolayı Türklerin hesabının kesilecek olması beni çok memnun ediyor... Sonlarının gelmesi nesiller boyunca onların zalim varlığı ile ezilen ve karanlıklara gömülen dünyaya memnuniyet güvenlik ve barış getirecektir". (Britanya Ekonomi Bakanı Lloyd George 10.11.1914)

"Bir Osmanlı için Ittihat ve Terakki düşmanlığı farz-ı ayindir. Bunu bir milletin unutmaması için analar öksüz kalan kızlarını bu kin ile büyütmeli. Dullar hudut boyunda toprağa karışan kocalarının ruhuna ithaf eyleyecekleri dualara Çete'yi lanetlemeyi unutmamalı. Öksüzler boyunlarını büken bu mesum kuvveti düşündükçe bir veba kadar nefret ve ürkme duymalı..."
(Refi' Cevad Alemdar Gazetesi 13 Mart 1919)

Birinci Dünya Savaşı sonunda galip gelen Britanya İmparatorluğu Türklere Anadolu'da yaşam hakkı tanımak istemiyordu. İçerideki İttihat ve Terakki düşmanları ise güçlerini müstevlilerin emelleriyle birleştirerek İttihatçılardan intikam alma yolunu seçmişlerdi. Ancak ülkedeki tek örgütlü güç olan ve Türk Ordusuna dayanan İttihatçıların tasfiyesi Türklerin Anadolu'dan tasfiyesi anlamına geldiğini fark etmeyecek kadar gaflet içindeydiler.