Hartvigsen'in evine yerleşmemden epey sonra bir gün mağaza yolunda Mack'ı tanımadığım bir bayanla gördüm. Mavi tilki bir kürk vardı hanımın üzerinde. Fakat sarınmamıştı kürke önü açıktı soğuklar geçmişti çünkü. Çoktandır genç kibar hanımlar görmez olmuştum. Selam verip temiz yüzüne bakınca "Allah bağışlasın!" dedim içimden. Yirmisini bir hayli geçmişe benziyordu uzun boyluydu saçları kumraldı ağzı esmer. Bir kız kardeş gibi baktı bana alnında masum bir ifade.
Yürürken onu düşündüm sonradan bu karşılaşmayı kendisine anlatınca: "Rosa'dır" dedi hemen Hartvigsen. "Güzel miydi?"
"Evet."
"Rosa'dır. Demek gelmiş gene."
Merak etmiş görünmek istemedim. "Evet güzeldi." dedim sadece. "Buralıya benzemiyordu."
(Kitap'tan)