"Çalgıcı ihtiyarlayıp kuvvetten düşünce bir dilim ekmeğe muhtaç hâle geldi. Dedi ki: "Ey kerem sahibi Tanrı'm! Bana uzun bir ömür verdin. Bu değersiz isme birçok ihsanlarda bulundun. Hâlbuki ben yetmiş yıl isyan talim ettim. Bir gün rızkımı kesmedin. Artık kazancım yok; elim ermez gücüm yetmez oldu. Ben bugün Sen'in misafirinim Sen'inim bugün yalnız Sen'in için çeng çalacağım."

Çengi omuzladı. Allah'a (c.c.) sığınmak O'na çeng çalmak için ah vah ederek Medine mezarlığına yöneldi. Kendi kendine "Ben çalacağım çengin ücretini Allah'tan (c.c.) isterim çünkü O özü doğru olanları kabul eder kerem buyurur." dedi. Bir hayli çaldı ağladı...

Sonra da çengi yastık yaptı bir mezarın yanında başını çengine koyup yattı. Uyku onu kendisinden aldı can kuşu hapisten kurtuldu. Çalgıyı da çalgıcıyı da bıraktı uçtu gitti. Ten esaretinden dünya ıstırabından kurtulunca mana âlemine ve can ovasına vardı."