birazcık sevmeyi öğrenme pahasına
ne çocuk olabildik ne delikanlı
koştuk yalınayak dolambaçlı yollarda
ellerimizde fırçalar koltuklarımızda tuval
gönlümüzce çizemedik resmini başaklarında

yeni bir mevsimindeyiz ömrümüzün
yeni bir bahar daha
gebe günüşin gölgesinde
erdemdi uğruna ölesiye koştuğumuz
gönlümüzce tütemedik fabrika bacalarında