Edebiyatta etik ya da kurgusal eserlerin etik okuması günümüzde etik söyleme önemli katkılar sağlar. Doğru seçim veya eylem gibi meselelerin incelenmesinde etik söylem kaçınılmaz olarak sanatsal özellikle edebi örneklere başvurmaktır. İçeriği iletmek için kullanılan sanatsal biçim etiğin temel konularını daha geniş bir çevre için anlaşılır kılar. Bunun en ilgi çekici örneklerinden bazılarını çağdaş İngiliz felsefesi ve romanının temsilcilerinden Iris Murdoch'un eserlerinde görmek mümkündür. Her iki alanda geniş bir okur kitlesine hitap eden Murdoch hem 26 karmaşık romana imza atmış bir romancı yazar hem de özellikle analitik felsefeye ve varoluşçuluğa yönettiği eleştirilerle dikkat çeken bir ahlakçı düşünürdür. Şüphesiz Murdoch'un çoğu etik sorunlara odaklı felsefi yazıları sistemli incelemeler değil "fikirlerin ve sezgilerin sistemsiz biçimde desteklendiği ışık uzam ve taze havayla dolu muazzam bir düşünüm salonu'dur. İnsanın yaşam yolculuğundan sahnelerle dolu romanları ise bu salona ait düşünümlerin gerçeklikle yüzleştirildiği kurgulardır. Bütüncül olarak değerlendirildiğinde Murdoch'un bu çift yönlü uzun ve üretken kariyeri sürekli geri döndüğü ana temalarla ahlakın doğası hakkında bir soruşturma niteliği taşır.
Bu çalışma iyi'nin doğasını araştıran bir ahlak filozofu olarak sanatçı Murdoch'un portresini çıkartmayı amaçlıyor.