Kartalı seyretmek kartal olmaya benzemezdi.
Ada yorgun dağların toprağını denize savuran rüzgara aldırmaksızın boylu boyunca gömülmek ister gibi uzanmıştı sulara...
Tıpkı doğurganlığını yitirmiş hasta yatan bir kadın gibi... Fakat hiç bir rüzgar onu yok etmeyi istiyemezdi. O Akdeniz'in incisi sürekli incenen gururuydu. Doğa tüm ağıtçılarını başına toplamış sesiz çığlıklarlahıçkırıyordu. KIbrıs yorgun tarih yaşlı medeniyetler ilkeldi...
Gecelerin korkulara gebe olduğu çağları tüm özüyle yaşayan insanlardı onlar.
Hayalleri iyilikle örtülü karpaz'lılar neden tüm felaketlerin bu cennet ülkeye koştuğunu anlamaktaydılar elbet. Tabii ki herkes cenneti isterdi hele de cennetin bu dünyada olduğuna inanaıyorlarsa. Ümit...! ancak ona tutunarak hayatta esen rüzgarlara dayanabilirlerdi