Geçen zaman taşları yorsa da ruh diri. Değişmeyen bir öz var. Şehrin dili olsa da anlatsa yaşadıklarını. Fetih günlerini sevinçleri bayram günlerini; sonra yıkımları yangınları acıları... Hâsılı iyi günleri kötü günleri bir bir anlatsa şehir. Kimler geldi kimler geçti?
Şu şadırvan şu kubbeler şu minareler mazide olup bitenlere tanık.
Gün gelir de toprak için için kaynar. Kayalar taşlar yol verir. Şırıl şırıl bir akış... Suda ay ışığı şavkır. Şehirde kurumuş çeşmeler şenlenir. Bahçede ağaçlar yeniden dala yaprağa durur.
Umut çiçeklenir.
Acı Ceviz Şen Boyacılar Tespih Suya Doğru Bizim Mahalle Bağ Bozgunu Bir Umut Kimsesiz Okul Yolu Gönül Sohbet İster Kuyu Diriliş Aydınlığında Çanakkale İçinde Ana Oğul Ey Hayat Gün Akşamlıdır İstanbul İstanbul isimli hikâyeleriyle hayata ve insana doğru içten bir yolculuk...