Bu öykü benim yaşamımın 7 yaşımdan önceki bölümünü anlatmaktadır. Köyümüzde bir yıl öğretmenlik yapan Behrengi görevi sırasında bizim evde ntıırııvor- Bir aksam ona başımdan geçenleri anlattım. Anlattıklarını çok ilgisini çekti ve bana: "Eğer izin verirsen bana anlattıklarını ve kargaların öyküsünü yazayım. Bunu başka çocuklar da okusun ve sizin duygularınızı paylaşsınlar. Ne elersin?" dedi. Onun bu önerisine iki koşulla evet dedim. Birincisi bu öyküyü yalnızca çocuklar için saf temiz halk çocukları için yazmalıydı. Çünkü büyükler öylesine bencil ve çıkarcı olmuşlar ki benim öykümü anlamak bile istemezler. Behrengi Öğretmen büyük kentlerde zengin çocuklarının okula özel arabalarla gittiklerini bunu da böbürlenerek anlattıklarını söylemişti. İşte ben öykülerimi o böbürlenen çocukların da okumalarını istemem. Yedi yaşıma kadar üvey anamın yanında yaşadım. Oz anam köydeydi. Resmi bir dairede çalışan babam onu boşanıış sonra.da kendi köyüne babasının yanına göndermişti. Sonra da üvey anamla evlendi. O zamanlar yalnızca bir caddesi olan küçük bir kasabada oturuyorduk.