Yükünü indirirdi bulutun
Olsaydı şimdi bir meşelik şurada.
Taşa sıkışmış bir çiçeğin ayağı.
Parklar sus payı. Benziyor bir balkona.

Sele kapılır yağmur
Oturamıyor bahar bak bahçe katında.

Ayrı bir ev açar yeşile insan
Boşa akan bir su diye yaz.
Mevsim toprak sahibi hâlâ
Yaşıyor şehir dışında.

Yerde kalmış bir ekin şimdi
Boş haneler.

Başaklar üstü açık uyumuş bir çocuk.
Bir göl içini çeker...
Kalabalık etmezdi yoksulluk ama
Hayat yaş odunlar gibi sobada.