Ütopya hayali kuran kahramanlar koleksiyonu biriktiren tarih isimli kolleksiyonerin fantazisine yem olmaktansa gündelik gerçeklerle bile düşler ülkesine koşmaktan geri durmayanlaradır bu şiirlerim. Onlar ki tarih denilen kolleksiyonerin kendini zamandan ve mekândan soyutlayarak gerçekçiliğe sırt çevirmekle suçladığı masumlardı. Oysa Onlar ölümsüz gerçeği Pandora'nın kutusundan çıkartmak için gerçekçi olup imkansızı isteyenlerdi. Gerçek ve hayal arasındaki geçişleri olanaklı kılmanın ütopyalarla mümkün kılınabileceğini insanlığa öğretenlerdi. Kişisel ütopyalarının toplumsala evrilmesini başaran aydınlardı. Düşlerini (ütopyasını) yüreğinin kıyısında uçurum çiçeği gibi sakladıkları için onları sonuna kadar hak edenlerdi. Ütopyaları düşüncelerinin başkenti olanlardı. Şimdi tarihin hızlı atları ütopyalarını çok uzak geçmişe götürmüş olsa da onlar hala en büyük ütopyacılardır. Bu şiirleri işte bu ütopyacılara ve onların ütopyalarına adıyorum.